ලොව සැරිසරනා සැම විටදිම
එක නෙතු යුගලක් නොම වේ
මතකේ රැදුනේ
ඔබ හමුවු මල් දිනයේ
නොසිතුනි මම සිටිනා බව
මගේ හදවත සිහිල් දියෙන්
නැහැවෙනු දැනුනි.
කොයි කාටත් නොලද සතුට
අද මම අත්විදිනා බව
මට නොදැනිම සිනා
පොදක් මුවගට රැදුනේ
පාළු අදුර රජකරනා
අසල නොමැත කිසි බියකුදු
ඔබගේ රුව මගේ හදවත
පාළුව මැකුවේ
කාටත් නොව මගේ හදවත
දැන් දැන් අනුකම්පා සහගත
බැල්මෙන් බලනා බැව්
සැමවිට දැනුනේ........................
රංගමධූ
No comments:
Post a Comment